Å pus lon des djoûs (novele)
Å pus lon des djoûs (Â pus lon dès djoûs), c' est on ptit roman sicrît pa Rodolphe Dedoyart et Michel Francard, ey eplaidî do Muzêye do Pårlaedje e l' Årdene e 1987.
Li coviete a stî dessinêye pa René Lejeune (ki sene «Willoos»).
Tinme[candjî | candjî l’ côde wiki]
Dins on hamtea d' Årdene (kécfeye bén Baconfwè), gn a deus måjhones, deus ptitès cinses, ki si rwaitnut. Mins nén metowes les minmes po li scwere avou l' voye.
Deus familes, mo diferinnes, avou les deus efants, valet et båshele, Adele et Lucyin, ki crexhèt cåzu eshonne, et tot naturelmint al djonnesse, ataker a s' vey voltî.
Mins la les femes, pa on laid djoû d' esté, ki dispetronèt po ene margaye di tchéns. Et s' traitî d' cånoye, et d' canle, et d' chamo, et d' efant d' baståde !
Adele, fene disbåtcheye, stepe evoye eviè les bwès et les trîxhes, dizo l' drache d' èn oraedje. Si pa, bon come li bon pwin, ki comprind pocwè ki s' feye end a pezant, el vout racsure, mins come il est prins do cour, i n' va nén lon. Lucyin, lu, dimeure la, ståmusse, trop schitåd divant s' mame. «&bsp;Li båbô&bsp;! Li båbô&bsp;! C' est lu ki m' diveut shure et criyî après mi&bsp;!&bsp;»
Et la ki l' pa Adele mourt. Tote seule po rprinde li haswè, mins avou ene volté d' fier…