Les moes ki sont so l' ivier, c' est l' fén do moes d' decimbe, cwand l' waeyén-tins a leyî ouve, li moes d' djanvî, di fevrî et li cminçmint do moes d' måss, la kel bontins atake.
Li moumint l' pus froed si lome li froxhe di l' ivier. Li fén d' l' ivier : li cawe di l'ivier.
On djåze d' on sclat d' ivier cwand c' est on tins d' ivier divant (octôbe, nôvimbe) u après (avri, may) l' ivier cronolodjike. Divant l' tins, on dit : «l' ivier s' a fordjeté».[2] E moes d' avri, on l' lome eto l' ivier des purnalîs.
Bén li djournêye d’ on gamén di m’-n ådje, ça comince todi å matén cwand on rexhe do lét. Et cwand c’ esteut l’ Noyé, li prumî cayet k’ on fjheut, c’ esteut d’ waitî on pô l’ tins k’ i fjheut. Don, dji m’ levéve, dji m’ abiyive vitmint et dj’ aléve vey… båker al vite. Et bén sovint, on n’ veyeut nén foû del vite, pask’ i gn a veut pont d’ tchåfaedje, et c’ esteut edjalé. Li cwårea esteut tot… flori – åy, tot djusse. On s’ meteut l’ nez conte li vite, on shofléve on pô, pu ça s’ (disgadjive)… ça rlignive, cwè. Pu on aveut on ptit rond come ene pîce di deus uros, et pu on waitive : « a ! enute, i nive. » Et pu : « a ! i fwait setch ! ». Et pu c’ est tot.
so Wikisourd: Categoreye:Ivier (tos tecses so l' ivier)
