Motî:dismete

dismete (codjowaedje) si dismete [v.pr. a coplemint] si fé sôter li tiesse d' èn oxhea foû del djonteure. I s' a dismetou l' keute. Loukîz a : si forpougnî, si discloner, si disboesner. F. se luxer.

| dismetou, dismetowe [addj., purade padvant] disbårté, dizôrné. El djoû arive po Benoet d' eraler al fosse, mågré k' il est todi ossu tchôkî, et co pus dismetou k' l' ôte djoû (F. Callaert). F. désorienté, perturbé.