Motî:marmandje

marmandje [f.n.] u [o.n.]

1. maxhî amagnî (k' on-z aprestêye cwand on est tot seu, u dins ene cantene, evnd.). Il fwait bén s' marmandje. Ké marmandje ki t' m' as fwait la !. Fwais t' marmandje et clôs t' betch ! (A. Lurquin) Loukîz a : fristouye. F. mangeaille, bouffe, becquetance.

2. amagnî, eurêye. Il a fwait on bon marmandje. F. nourriture, bouffe.