Motî:vôvale
Sauter à la navigation
Sauter à la recherche
vôvale [f.n.] plante ås blankès fleurs ki gripe après les ôtes e s' tournant åtoû. Les bouxhnisses avént seur crexhou, et fé martchî eshonne avou l' vôvale, li rampioûle, li meurî, et co kécfeye li cladjot (L. Somme). Tenawete, ele tådje po råyî el plate-binde ene bohêye di papî, ene vôvale ki vout gripter totåtoû d' on pî d' rozî (A. Laloux). Dji tuze al viye croe rafûlêye di vôvale (M. Chinon). On dit eto: bovale, loukîz a : hena. F. liseron. >> disvôtyî l' vôvale: fé mori. L' aveule feme al få disvôteyrè l' vôvale ki nos tént elaxhî (R. Viroux).
