Fernand Vannuffel

Fernand Vannuffel, c' esteut on scrijheu e walipicård di Bince, sikepyî e 1940.

Il a ratourné des fåves da Lafontinne et di ds ôtes sicrijheus.

Il a eto scrît des coûtès powezeyes et des sintinces k' i loméve "grins d' sé".

I scrît "a môde di si idêye", sins shuve li sistinme Feller.

Onk di ses scrijhaedjes

Cist arimé ci mostere bén ki, dins si consyince linwistike, i scrijheut e walon.

Credo walon

No langue, elle est si bele, et si, come nos, on l' inme,

C' est k' ele dit padlé nos çou k' est l' cour del redjon.

Dins tos les cwéns do monde, les mots n' sont nén les minmes

On a tchaeconk si langue; nozôtes, c' est no walon.

Toci oubén ayeur, a Mont ou al Lovire,

A Bince come a Nameur, et dins tos les corons,

No lingaedje tot rimpli des sinteurs di no tere

Dirè todi firmint k' nos estans des Walons.

No langue, elle est si bele, eyet nos nd estans firs.

N' pus l' pårler ås efants ? - Mins a cwè çki ça sieve ! -

Inte l' inglès et l' arabe, totes les langues etrindjires

N' a ene plaece po no patwès? Vops n' diroz nén l' contråve.

Lingaedje di no redjon ! Fåt l' såver, no pårlaedje,

Nos è siervi sovint, et l' fé conoxhe bén lon.

Bistocans no patwès : c' est on fel eritaedje.

Et cwand ça n' sreut k' po ça, ns estans firs d' esse Walons !