Noyé (påtriyåtche)

Pol discramiaedje des årtikes avou l' mot « Noyé », loukîz cial.

Noyé, c' est on påtriyåtche del Bibe.

Noyé bastixha l' Åtche, et schaper al Diloujhe.

Noyé ava troes fis : Sem, Xham et Djafet.

Ricnoxhance

Come les ôtes mwaisses persounaedjes del Bibe, Noyé est ricnoxhou pa les troes grandès rlidjons monoteyisses (djudayisse, crustinnisse et islam.

Dins l' Alcoran, la k' il est rwaitî come on profete. Si no ene arabe, c' est "sidna Noh".

Sorlon les viyès creyances, ci sereut Noyé k' åreut planté l' prumî des vegnes, et stoide les roejhéns po fé do vén.

Noyé esteut-st on coûtiveu, on tcherweu. C' est lu k' a ahivé li vegne, k' end a rascodou les rojhéns, k' els a stoirdou et les fé carmoujhî po fé do vén. C' est lu k' a sayî l' vén et k' end a stî sô. Ki s' a dismoussî divant les djins, divins si sôlreye. Adon, sapinse li Vî Testamint, Sem et Djafet ont raddimint apicî des covietes et rascovri leu pere. Tant k' a Xham, lu, il a rî d' lu; il a rî di s' pere.

Dins les Belès Letes e walon

Dins l' batreye des cwate vints, on ndè cåze come dit pus hôt.

Dins «Li dierinne shijhe», Anatole Marchal conte l' istwere di l' evoyaedje d' oujheas foû d'l' Åtche po vey s' i on veyeut tere. Lére li spoûle vaici.