Édouard Seret

(e 1937)

Édouard Seret, c' esteut on scrijheu e walon d' après Derbu. Il a skepyî li 12 di djun 1913 a Pålindje. Il a morou a Lidje li 17 di djulete 1982.

Foû do walon, il esteut eto pondeu.

Il a stî relî dins l' Antolodjeye Scrire et dins Scrijheus d' Årdene.

Foû do walon, il a eto fwait del politike et d' l' istwere comunåle a Derbu.

Ouve pol walon

Come sicrijheu

E 1977, il eplaida on ptit live, lomé «D' ene coxhe a l' ôte» (d'eune côhe à l'aute). Il uze di l' accint d' Derbu, mins sins sistinme ortografike classike.

Ses bokets ont eto stî replaidîs e-n èn ôte ptit live avou les cis da Christophe Théâtre (1984).

Il a eto scrît troes pîces di teyåte (nén eplaideyes):

• «On cour broyî» (on coûr broyî), creyeye a Pålindje e 1965.
• «Oraedje sol cinse» (Orètche so l' cinse), creyeye a Tohogne e 1966.
• «A kî l' fåte» (A qui l' fâte), creyeye a Hé e 1981.

Come bouteu

I va renonder e 1958 li federåcion dramatike do Lussimbork (F.W.L.D.L.B.).

Onk di ses scrijhaedjes

Blankès croes e li çmintire di Maissin

Blankès croes

I n a lontins k' i sont la, stindous, leus coirs asteure tournés a poûssire; i s' ont maryî al tere ki les a racovrou. I sont la, tertos, rovyîs et disseulés

Pocwè ?

Pask' i n a trop lontins ki l' guere s' a passé, et ki l' tins, al longue, towe les måvas sovnis.

Di tinzintins, portant, kékès djins s' arestèt, l' air ewaerêye di vey totes ces blankès croes si bén alinêyes.

Pinsèt ele seulmint, totes ces djins la, ki dizo tchaekene di zeles, gn a-st on djonne coir k' a stou khatchî d' on sclat ou trawé d' ene bale ?

Portant, li ci ki doime la, nén pus k' èn ôte, ni voleut mori.

Lezî sereut i possibe di rovyî ki ç' djonne coir la s' a ctoirdou d' må sol tins ki s' sonk crawyive li tere k' i disfindeut ?

Sintant dvins ses voennes cori li dierinne gote di s' veye, et ki, foû d' ses ouys coreut li dierinne låme, les cloyant po todi, di dezespwer et d' må, il a hoûlé “mame ! Mame, dji mour ! dji mour !”.

Asteure, tant k' i dmorrè co des vicants k' ont fwait l' guere, kéconks di zels sondjront motoit a lzî rinde les oneurs. Mins cwand les dierins åront cwité cisse tere, les ptitès croes toumront d' zeles-minmes.

Ele pourixhront come le cis k' ele raplént l' sovnir.

Adon, i n' dimorrè k' on grand tchamp rimpli d' fenaesses et d' ourteyes, k' on djoû, li tcherowe ritoûnrè. Adon, so ç' grand tchamp la tot noû crexhrè on bea djaene frumint ki les påtes, caressêyes pal doûceur do vint, gruzinront ene priyire po les cis ki les djeneråcions åront rovyîs mins ki l' Bon Diu, lu, ki n' roveye rén, les årè wårdé adlé lu.

Hårdêye difoûtrinne

Èn ôte di ses tecses (sol Noyé) (so l' Aberteke)