Émile Wiket
Émile Wiket, c' esteut on scrijheu e walon.
I skepia a Lidje li 23 d' setimbe 1879 ey î mori li 28 di djanvî 1928.
Relî dins l' grosse antolodjeye da Piron.
Ouve e walon[candjî | candjî l' côde wiki]
I scrijha estant tot djonne mins i n' rashonna ses scrijhaedjes e lives ki e 1907 («Doûcès tchansons») ey e 1909 («Volans ns tchanter ?»).
Li pus cnoxhowe did zeles, c' est, sins manke, li «Li ptit banc».
Il a scrît eto ene cwénzinne di comedeyes e walon.
I toirtcha ossu ene novele «Li sourd ås låmes» (1901) pu ene ramexhnêye di xhilteas : «Li tchanson des båjhes» (1913), shuvou d' ene ôte schôtlêye di ptits arimés a môde di Ronsard : «Li tinrûle corone» (1923).
Totès creyåcions ki shuvént li romantisse di ces trevéns la, lomés la belle époque.[1]
Sacwants d' ses livrets, riscrîts e sistinme Feller, fourît rashonnés pa Octave Servais e-n on pus gros live, eplaidî so l' tite "Fruzions do cour (sins date).
