Aller au contenu

Émile Wiket

Èn årtike di Wikipedia.
(Redjiblé di Emile Wiket)
Émile Wiket
Émile Wiket diviè 1910
Skepiaedje23 di setimbe 1879, Lidje
Moirt28 di djanvî 1928, Lidje
Activitésscrijheu

Émile Wiket, c' esteut on scrijheu e walon.

I skepia a Lidje li 23 d' setimbe 1879 ey î mori li 28 di djanvî 1928.

Relî dins l' grosse antolodjeye da Piron.

I scrijha estant tot djonne mins i n' rashonna ses scrijhaedjes e lives ki e 1907Doûcès tchansons») ey e 1909Volans ns tchanter ?»).

Li pus cnoxhowe did zeles, c' est, sins manke, li «Li ptit banc».

Il a scrît eto ene cwénzinne di comedeyes e walon.

I toirtcha ossu ene novele «Li sourd ås låmes» (1901) pu ene ramexhnêye di xhilteas : «Li tchanson des båjhes» (1913), shuvou d' ene ôte schôtlêye di ptits arimés a môde di Ronsard : «Li tinrûle corone» (1923).

Totès creyåcions ki shuvént li romantisse di ces trevéns la, lomés la belle époque.[1]

Sacwants d' ses livrets, riscrîts e sistinme Feller, fourît rashonnés pa Octave Servais e-n on pus gros live, eplaidî so l' tite "Fruzions do cour (sins date).

Inspiråcions et omaedjes

[candjî | candjî l’ côde wiki]

Si poyinme "Li rozî" rapinse timpesse li rlomé on rilomé rimea da Henri Simon.

"Li ptit rozî" da Henri Simon "Li rozî" da Emile Wiket
E corti d' nosse måjhone,

I crexheut-st on rôzî

E clair djårdén di m' djonnesse

Crexheut-st on rozî

Li rôze aveut flouwi… Sins minme on louca,

Djus d' leye, ele li tapa

Mins si odeur n' a pus nole foice :

Les femes l' ont rvoyî

Hårdêye divintrinne

[candjî | candjî l’ côde wiki]

Les håyes tchantèt

Hårdêye difoûtrinne

[candjî | candjî l’ côde wiki]
  1. Maurice Piron, Anthologie de la littérature dialectale de Wallonie, p. 380.