Aller au contenu

Georges Willame

Èn årtike di Wikipedia.
(Redjiblé di G. Wiyame)
Georges Willame
Skepiaedje9 di djulete 1863
Moirt10 di fevrî 1917
Activitésscrijheu
Ôtes nosStoisy, Gamin

Georges Willame a skepyî li 9 di djulete 1863; il a morou li 10 di fevrî 1917.

C' esteut on scrijheu e walon, ki sinéve cobén dizo les nos d' pene di «Stoisy» et «Gamin».

Riprins dins l' grosse antolodjeye Piron.

Il a eto scrît e francès et fé des rcwerances so l' Istwere.

Di s' mestî, i fourit hôt fonccionaire a Brussele å ministere di l' Interieur. Låvå, il aida a askepyî des pris do govienmint po les scrijhaedjes e walon.

I fourit askepieu del gazete «L' Aclot», k' a parexhou di 1888 a 1890 et ki studyive li walon eyet l' foclore di Nivele.

Il amonta eto, avou Oscar Colson eyet Joseph Defrecheux li rvuwe "Wallonia".

I scrijheut purade des contes: ene pitite vintinne, bråmint eplaidîs dins "L' Aclot". On lyi doet co ene pîce di teyåte, "li rôze da Sinte Ernele", tuzêye a pårti d' on floriconte do payis d' Nivele.

Mins il a stî cnoxhou come fijheu d' belès-letes e walon, purade pa l' eplaidaedje après s' moirt, pa Jean Guillaume, d' ene vintinne di ses xhilteas ki n' avént nén stî rashonnés dvant, dizo l' tite «Sonnets, édition critique».[1]

Onk di ses bokets

[candjî | candjî l’ côde wiki]
On djoû
Come èn efant trop scran ki rclame d' eschô di s' mere,
Dilé vos, m' vî Nivele, po todi dj' ervénrè.
Dji doimrè (doûrmirè) meyeu m' dierin some dins l' minme tere,
Å mitan d' tos mes djins, k' al fén, dj' ertrouvrè (dj' èrtrouvèrré).
Dji vôreu po ç' djoû la ki l' solea ès mostere,
– Aski, dins dins m' noû lujhea resseré, dj' arivrè –
Lu ki m' a si sovint seu rinde el veye ledjire,
rén k' a rsouwer dvant mi l' yebe ramateye d' on pré.
Ene djonnesse, di låvå m' veyant passer dsu l' voye
S' aspoyrè dsu s' galant po lyi dire: «vo l' la voye!
Il esteut vî assez, todi, po fé on moirt.»
Mins l' djonne ome, tot sondjant, lyi respondrè putete,
Pårlant come a lu-minme, etot saetchant s' caskete:
«I nos veyeut voltî, ci-la; away, ça; foirt!»

Difoûtrinnès hårdêyes

[candjî | candjî l’ côde wiki]
  1. Maurice Piron Grosse antolodjeye, p. 295