Batreye des cwate vints
Li batreye des cwate vints[1] ou nute do mwaisse vint[2], c' est ene viye creyance k' a dipus d' 150 ans. Ele vout ki l' 25 di djanvî (c' est l' djoû do cviersaedje da sint På), li vint ki shofele a l' anuti, ci serè li mwaisse vint pol restant d' l' anêye.
Disrôlmint di l' awaitaedje
[candjî | candjî l’ côde wiki]Les djins d' on metou viyaedje si rashonnént al vesprêye so on tiene dilé.
I rivnént e leu måjhon del nute. Mins leus djins doirmént. I n' dijhént l' novele ki l' londmwin.
Vola ene sinne vikêye dins l' eter-deus-gueres. A Noere-Fontinne, les omes do viyaedje, moussîs avou des canadyinnes et des canotes ås rabats, avént monté so les Minires, po vey ké vint aléve shofler ç' djoû la.
- Li londmwin, les efants sont ki ddjunèt avou ene brijhêye. Li pa mousse el måjhon (mwaisse plaece avou li stouve). Les efants lyi dmandèt docô: «Pa, ké vint k' a wangnî ersè al nute». I respond: «mes efants, i va fé serant!». C' est paski c' esteut l' hôte bijhe k' aveut wangnî.
- Adon, li grand-mere ala vey el cåve kibén k' i lyi dmoréve co d' oûs d' inte deus Notru-Dame. Adonpwis, ele rota viè l' tchapå et waitî dins l' saloe çou k' i dmoréve do dierin pourcea k' on-z aveut touwé diviè l' Toussint. Et dire binåjhmint: «ça va! on ténrè l' côp».[3]
Spårdaedje del creyance
[candjî | candjî l’ côde wiki]On l' kinoxhe so les viyaedjes des Basse Simwès, ostant do costé walon ki do costé tchampnwès, sol France et sol Walonreye.
Dins les belès letes e walon
[candjî | candjî l’ côde wiki]C' est ci spoûle la k' est racontêye pa Jean-François Brackman dins s' novele «Li tiene al Brijhe».
Li batreye di cwate vints diferins a stî rcomprins a on sinse imådjrece, po-z espliker les inflouwinces ki les payis d' Afrike avént, po fé l' tite do roman e walon da Lucyin Mahin «Li batreye des cwate vints»
Sourdants
[candjî | candjî l’ côde wiki]- ↑ bataye des cate vants a Noere-Fontinne
- ↑ nuit du vent dominant e francès d' après Les Rivires.
- ↑ ratourné d' on tcse e francès avou djåzaedje e walon, da Raymond Gillet, divins "Terres d'Herbeurmont à Orchimont", l° 45, 2016, p. 1.