Aller au contenu

Son ÉN

Èn årtike di Wikipedia.
(Redjiblé di Son én)
Pol discramiaedje des årtikes avou l' mot « én », loukîz cial.

Li son ÉN, c' est ene naziåle tipike do walon, fwaite sol son É.

Notåcion AFE: /ẽ/

Egzimpes di prononçaedje

[candjî | candjî l’ côde wiki]

Bråmint des mots k' avnèt a ç' son la dins l' accint walon do Payis d' Moustî provegnnut del cawete latene -inum, ou des ôtes corons avou ene lete i dins l' divant-dierinne sillabe: bassén (baccinum), cénk (quinque), covén, cossén (coxinum), djårdén (gardinium), èch(è)vén (scabinum), fuzén (fusaginem), kénze (quindecim), latén (latinus), lén (linum), loyén (ligaminem), medcén (medicinum), nourén (nutrinem), Ogustén (Augustinus), ôrfulén (orphaninum), pénte (pincta), plantén (plantaginem), ricén (ricinum), sapén (sapinum), tchimén (caminum), vén (vinum).[1][2]

Mwaissès dnêyes

[candjî | candjî l’ côde wiki]

Il esteut oyou so ene lådje pårteye del Walonreye (Coûtchant walon, Hesbaye Namurwesse) e 20inme sieke, dins les mots riprins e rfondou avou on betchfessî én.

Dins on grand boket del Hesbaye (di Djiblou a Djodogne), li son én s' etindeut eto dins ene cåkêye d' ôtes mots.

Bernard Thiry, La nasale notée «-én» dans une variété régionale du wallon namurois, Wallonnes 3/2022, pp 1-20.

  1. Bernard Thiry, Wallonnes 3/2022, pp 7-8.
  2. Les mots nén rfondous avou l' betchfessî én sont-st e clintcheyès letes.